رهبر انقلاب بارها بر ضرورت اتحاد و همدلی امت اسلامی تأکید کرده‌اند و هشدار داده‌اند که بدون اتحاد و همبستگی جدی، فجایع فلسطین و منطقه تداوم خواهد یافت. اکنون نشست سران کشورهای اسلامی در دوحه فرصتی مهم است که باید فراتر از بیانیه‌های نمادین به گامی عملی در جهت همبستگی واقعی تبدیل شود.

به گزارش خبری پایگاه خبری ماسال برتر ، فارس نوشت: «امروز این منفعت چیست؟ «اتّحاد امّت اسلامی». به نظر من، برای امّت اسلامی هیچ منفعتی بالاتر از اتّحاد نیست. اگر امّت اسلامی با هم متّحد باشند، دست در دستِ هم بگذارند، هماهنگی کنند، هم‌افزایی کنند، غزّه اتّفاق نمی‌افتد، فلسطین اتّفاق نمی‌افتد، یمن این‌جور تحت فشار قرار نمیگیرد. وقتی ما از هم جدا هستیم، [رژیم‌های] استعماری ــ آمریکا یک جور، رژیم صهیونیستی یک جور،‌ بعضی از کشورهای دیگر اروپایی و غیر اروپایی یک جور ــ منافع خودشان و مطامع خودشان را غلبه میدهند بر منافع ملّتها؛ میشود مثل این کشورهایی که زیر فشارِ اینها قرار گرفته‌اند که می‌بینید چه اتّفاقاتی دارد می‌افتد؛ میشود غزّه. وقتی اتّحاد بود، امنیّت می‌آید؛ وقتی اتّحاد بود، پیشرفت می‌آید؛ وقتی اتّحاد بود، هم‌افزایی می‌آید.» ۱۴۰۴/۰۲/۱۴ این بیانات نشان‌دهنده اهمیت حیاتی همبستگی و همکاری میان کشورهای اسلامی برای مقابله با بحران‌ها و چالش‌های گسترده‌ای است که منطقه امروز با آن مواجه است.با این همه، برگزاری نشست فوق‌العاده سران کشورهای عربی _ اسلامی که هم‌اکنون در دوحه در حال برگزاری است، هرچند اقدامی مهم در واکنش به تجاوز اخیر رژیم صهیونیستی و پیامدهای منطقه‌ای آن به شمار می‌آید، اما باید اذعان داشت که چنین نشست‌هایی باید سال‌ها پیش و در مراحل اولیه بحران فلسطین و نوار غزه شکل می‌گرفتند تا فرصت جلوگیری از فجایع و تحمیل هزینه‌های سنگین انسانی و سیاسی فراهم شود. این تأخیر و درنگ، همان چیزی است که رهبر انقلاب نسبت به آن بارها هشدار داده‌اند و اکنون برگزاری این نشست نشان‌دهنده آن است که کشورهای اسلامی تازه اکنون نسیم جنگ و خطر را در نزدیکی خود احساس کرده‌اند.

دولت‌های اسلامی به حوادثی که در انتظار آنها است، با دقّت فکر کنند

گذشته نشان داده است که تأخیر در شکل‌گیری چنین اجماعی و اقدام عملی، باعث بروز فجایع انسانی و هزینه‌های سنگین برای ملت‌های مظلوم شده است. رهبر انقلاب در بیاناتش به روشنی هشدار داده‌اند: «دولت‌های اسلامی به ملّت‌های خودشان، به دوستان خودشان، به دشمنان خودشان، به حوادثی که در پیش روی آنها و در انتظار آنها است، با دقّت فکر کنند.» (۱۴۰۴/۰۱/۱۱)؛ پیامی که اکنون به واسطه شدت بحران‌ها و تاثیر مستقیم آنها بر کشورهای منطقه، بیش از هر زمان دیگری ضرورت یافته است.رهبر انقلاب در بخش دیگری از بیاناتشان بر ضرورت اتحاد واقعی تاکید کرده‌اند و بیان داشته‌اند: «با هم همکاری کنیم، با هم همفکری کنیم، اتّحاد دنیای اسلام را حفظ کنیم؛ در آن صورت قدرت‌های متجاوز، قدرت‌های ستمگر، قدرت‌های زورگو نخواهند توانست به دنیای اسلام تعرّض کنند، زور بگویند، باج‌طلبی کنند.» (۱۴۰۴/۰۱/۱۱) این سخنان نشان می‌دهد که اتحاد فراتر از یک شعار صرف، لازمه مقابله مؤثر با تهدیدات و حفاظت از منافع امت اسلامی است.

لاریجانی: حداقل برای جلوگیری از نابودی خودتان تصمیم مختصری بگیرید

با وجود این، خروجی نشست هنوز نامشخص است؛ تجربه‌های پیشین نشان داده‌اند که اغلب گردهمایی‌ها به صدور بیانیه‌هایی خلاصه شده‌اند که فاقد ضمانت اجرایی بوده و تغییری جدی ایجاد نکرده‌اند. به گونه‌ای که علی لاریجانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی، در واکنش به خبر برگزاری این نشست در شبکه ایکس به زبان عربی نوشت: «هشدار به دولت‌های اسلامی! تشکیل اجلاس کنفرانس اسلامی پر از سخنرانی و بدون نتیجه‌ عملی (همانند نشست شورای امنیت) مساوی است با سفارش تجاوز جدید به رژیم صهیونیستی! حداقل علیه دیوانگی این رژیم «ستاد عملیات مشترک» تشکیل دهید.» او خطاب به سران کشورهای اسلامی افزود: «برای مسلمانان گرسنه و مظلوم فلسطینی که کاری نکردید، حداقل برای جلوگیری از نابودی خودتان تصمیم مختصری بگیرید.» این پیغام، نمایانگر نگرانی جدی درباره سرنوشت نشست و نیاز به اقدامات عملی و نه صرفاً سخنرانی‌ها و بیانیه‌های کلیشه‌ای است.طبق تحلیل کارشناسان نشست دوحه صرفاً زمانی ارزشمند خواهد بود که به تعهدی واقعی و عملیاتی برای همکاری‌های نظامی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی میان کشورهای اسلامی بدل شود. بدون این اراده جدی، بهترین بیانیه‌ها نیز تنها به نمادی بی‌ثمر تبدیل خواهند شد و بحران‌های منطقه‌ای تداوم خواهند یافت.

در نهایت، باید این جمله کلیدی رهبر انقلاب را به یاد داشته باشیم که «با شکل‌گیری امت اسلامی، مسلمانان با قدرت درونی خود می‌توانند غده سرطانی و خبیث رژیم صهیونی را از فلسطین بردارند و نفوذ و تسلط و دخالت زورگویانه آمریکا در منطقه را نیز از بین ببرند.»(۱۴۰۳/۰۵/۰۷) این سخن، هشداری است به همه فعالان و تصمیم‌سازان جهان اسلام که اکنون زمان آن رسیده است تا به جای حرف‌های تکراری، وارد میدان عمل شده و آینده امت اسلامی را با اتحاد و همدلی رقم بزنند.